Το Πάσχα έφτασε και για πολλά άτομα αυτό σημαίνει πως θα συναντήσουν τις οικογένειές τους ή/και φιλικά πρόσωπα που μπορεί να έχουν να τα δουν καιρό.

Ενώ αυτό θεωρητικά ακούγεται όμορφο, στην πραγματικότητα δε γεννά απαραίτητα (μόνο) ευχάριστα συναισθήματα η επαφή με κοντινά πρόσωπα και τα οικογενειακά τραπέζια.

Όσο λυπηρό κι αν ακούγεται, η σκέψη για τα πιθανά σχόλια και τις συζητήσεις γύρω από το φαγητό και το σώμα κατά την επερχόμενη συνάντηση με την οικογένεια ή ορισμένους συγγενείς αποτελεί έναν από τους πιο συχνούς παράγοντες που προκαλούν άβολα συναισθήματα και έντονο άγχος σε πολλά άτομα πριν και κατά τη διάρκεια των εορτών.

Το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι κάτι που με αγγίζει πολύ και σε προσωπικό επίπεδο, καθώς για χρόνια ένιωθα μεγάλη ανησυχία στην ιδέα ότι το Πάσχα θα με δει μία συγκεκριμένη θεία, η οποία το πρώτο πράγμα που μου έλεγε όταν με έβλεπε ήταν το εάν πήρα κιλά, ενώ παράλληλα με περνούσε από εξονυχιστικό έλεγχο, με το βλέμμα της να κοιτάζει πάνω-κάτω το σώμα μου και να σχολιάζει σε ποια σημεία του σώματός μου είχα παχύνει. Πόσο επώδυνη εμπειρία ειδικά για την περίοδο της εφηβείας που δεν ήξερα κι εγώ πώς να διαχειριστώ τις έντονες αλλαγές στο σώμα και την ψυχολογία μου!

Στη συνέχεια, ασκώντας το επάγγελμα του διατροφολόγου, δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι αυτή η δυσάρεστη εμπειρία που βίωνα κατά την εφηβική ηλικία δεν αποτελούσε καθόλου σπάνιο περιστατικό! Τα περισσότερα άτομα, με τα οποία έχω συνεργαστεί στο παρελθόν ή εξακολουθώ να συνεργάζομαι, έρχονται αντιμέτωπα με παρόμοιες ή ακόμα πιο άσχημες συμπεριφορές…Είτε από κάποιον θείο, μία ξαδέρφη ή ακόμη και από τους ίδιους τους γονείς, τη γιαγιά, τον παππού και η λίστα δε σταματά εδώ…

Γι’ αυτό και δεν είναι λίγα τα άτομα που ενώ από τη μία θέλουν να επισκεφτούν τους γονείς τους για να περάσουν τις γιορτές μαζί τους, ταυτόχρονα μέσα τους βασανίζονται από τις σκέψεις και το φόβο για το τι σχόλια θα ακούσουν (πάλι) ή με τι βλέμμα θα τους κοιτάξουν.

Εδώ χρειάζεται να τονίσω κάτι σημαντικό:

Το γεγονός ότι ο σχολιασμός από συγγενικά και κοντινά πρόσωπα είναι ένα εξαιρετικά συχνό φαινόμενο, ΔΕΝ το καθιστά σε καμία περίπτωση μία «αθώα» ή αποδεκτή συμπεριφορά.

Έχει έρθει η σειρά μας πια να αλλάξουμε αυτές τις νοοτροπίες που μας έχουν κάνει να υποφέρουμε εδώ και τόσα χρόνια, από μικρά παιδιά, και που έχουν βλάψει ποικιλοτρόπως τη σωματική και ψυχική μας υγεία, ενισχύοντας το στίγμα βάρους και πυροδοτώντας την εμφάνιση ή/και την επιδείνωση των διατροφικών διαταραχών.

Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα να γράφω το συγκεκριμένο άρθρο έχοντας άλλη πρόθεση μέσα στο μυαλό μου.

Ήθελα να κάνω μία σύντομη εισαγωγή για το θέμα και ύστερα να μοιραστώ μαζί σου διάφορους πιθανούς τρόπους διαχείρισης αυτής της κατάστασης.

Μα τώρα πια δε μου βγαίνει.

Δε μου έρχεται να σου πω κανέναν «τρόπο διαχείρισης».

Το μόνο που θέλω να σου πω είναι πως σε καταλαβαίνω.

Εάν νιώθεις κι εσύ άγχος και αγωνία στην ιδέα του πώς θα σε κοιτούν, τι θα σου πουν ή τι θα σκέφτεσαι εσύ ότι σκέφτονται από μέσα τους ακόμη κι αν δεν στο λένε…

Θέλω να σου πω πως καταλαβαίνω.

Σε νιώθω.

Γνωρίζω πώς είναι.

Και πίστεψέ με, όσο μόνη κι αν νιώθεις, όσο μόνος κι αν νιώθεις, στην πραγματικότητα είμαστε πολλοί άνθρωποι που μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα με εσένα.

Και το μόνο σίγουρο είναι πως ό,τι κι αν σου πουν ή δε σου πουν, η αξία σου ΔΕΝ εξαρτάται από το μέγεθος ή το βάρος του σώματός σου, ούτε από το πόσο και τι τρως.

Δεν είναι αποτυχία το να πήρες κιλά και δε χρωστάς σε κανέναν εξηγήσεις.

Εύχομαι κάπου ανάμεσα στις επικριτικές φωνές που μπορεί να ακούσεις εκτός ή/και εντός σου, να υπάρξει χώρος για να ακουστεί και μία υποστηρικτική και συμπονετική φωνή προς τον εαυτό σου.

Δειλά-δειλά στην αρχή, και ύστερα λίγο πιο δυνατά.

Κλείνοντας, θέλω γλυκά να σου υπενθυμίσω πως τα σχόλια που κάνει κάποιο άτομο για το βάρος και τις διατροφικές επιλογές άλλων ανθρώπων εκφράζουν στην πραγματικότητα το δικό του σύστημα πεποιθήσεων.

Δεν έχει να κάνει με εσένα, αλλά με τον τρόπο που το ίδιο το άτομο σκέφτεται για το δικό του βάρος και τις δικές του διατροφικές συνήθεις.

Να το θυμάσαι. 🙂

Τίποτε άλλο δεν έχω να σου πω, πέρα από αυτό:

Είμαι μαζί σου με τη σκέψη μου.

Με αγάπη,

Κωνσταντίνα