Πόσο εύκολο σού είναι να ακούς το σώμα σου;
Πράγματι, είναι πολύ όμορφο να είμαστε σε σύνδεση με τις ανάγκες του σώματός μας.
Όμως, στην πράξη πολλές φορές αυτό είναι δύσκολο.
Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες που μπορεί να μας αποσυνδέσουν από τα μηνύματα του σώματός μας και να μας…αποσυντονίσουν.
Ένας από τους κυριότερους που περιγράφονται στη βιβλιογραφία και ίσως το βασικότερο εμπόδιο που έχω βιώσει και εγώ, αλλά και που παρατηρώ να παρεμποδίζει και τα περισσότερα άτομα, με τα οποία έχω συνεργαστεί, είναι οι κανόνες και οι πεποιθήσεις που έχουμε εσωτερικεύεσει βαθιά μέσα μας από την κουλτούρα της δίαιτας.
Μα πραγματικά…
Πόσο εύκολο να είναι να ακούσεις και να εμπιστευτείς το σώμα σου, όταν μέσα στο μυαλό σου ακούγονται ασταμάτητα φωνές που σου λένε:
«Όχι! Δεν κάνει να το φας αυτό!»
«Μη! Δεν πρέπει!»
«Πολύ έφαγες! Πρέπει να σταματήσεις!»
«Μήπως δε θα έπρεπε να πεινάς τώρα;»
«Είσαι σίγουρη/ος πως θέλεις να φας;»
«Αν το φας αυτό, θα παχύνεις!»
«Δεν επιτρέπεται να τρως από αυτά! Πρέπει να τα αποφεύγεις!»
Είναι απολύτως φυσιολογικό όλες αυτές οι σκέψεις να σε μπερδεύουν, να σε γεμίζουν ανασφάλεια και να σε κάνουν να νιώθεις αβοήθητη/ος.
Να μην ξέρεις τι να κάνεις.
Να φας ή να μη φας;
Πόσο να φας;
Γιατί να φας;
Πρέπει να φας ή καλύτερα δε θα έπρεπε να φας;
Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν κυριευόμαστε από την Αστυνομία Φαγητού, όπως την αποκαλούμε στα πλαίσια του Διαισθητικού Τρόπου Διατροφής.
Με τον όρο Αστυνομία Φαγητού αναφερόμαστε σε όλες τις δυσλειτουργικές πεποιθήσεις που έχουμε εσωτερικεύσει βαθιά μέσα μας, οι οποίες αποτελούν συνήθως τους κανόνες που έχουμε μάθει από την οικογένεια ή/και από τη νοοτροπία της δίαιτας.
Οι δυσλειτουργικές αυτές πεποιθήσεις μάς εμποδίζουν από το να είμαστε σε επαφή με τα μηνύματα του σώματός μας, καθώς μάς κάνουν να αμφισβητούμε συνεχώς τον εαυτό μας («Μα γιατί πεινάω πάλι; Αφού έφαγα πριν Χ ώρες.», «Μήπως έφαγα παραπάνω από όσο έπρεπε;») και ασκούν ακατάπαυστα κριτική σε κάθε μας επιλογή («Δεν έπρεπε να είχες φάει τόσο!», «Τα κατέστρεψες όλα!»).
Έτσι, λοιπόν, το να ακούμε το σώμα μας φτάνει στο σημείο να μας φαίνεται τόσο δύσκολο ή ακόμα και τρομακτικό.
Και για αυτόν ακριβώς το λόγο, μέσα από το Βιωματικό Εργαστήρι με τίτλο «Ακούω το σώμα μου», θέλω να δώσουμε αρκετή έμφαση στο κομμάτι αυτό:
δηλαδή, στο πώς οι κανόνες και οι πεποιθήσεις που έχουμε για το φαγητό μάς παρεμποδίζουν από το να συνδεθούμε με τις πραγματικές ανάγκες του σώματός μας.
Πρόθεσή μου είναι κάθε συμμετέχουσα να έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει πολύτιμες πληροφορίες για τη δική της σχέση με το φαγητό.
Θα υπάρχει φυσικά και το θεωρητικό μέρος του εργαστηρίου, καθώς η επιστήμη μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε σε μεγαλύτερο βάθος αυτό που μας συμβαίνει.
Όμως, η μεγαλύτερη έμφαση θα δοθεί στην αυτοπαρατήρηση και την αλληλεπίδραση με τις συμμετέχουσες.
Θέλω πραγματικά να είναι σαν κάθε μία από εσάς να έκανε ταυτόχρονα μία ομαδική, αλλά και μία ατομική συνάντηση.
Επιθυμία μου είναι, φεύγοντας από το βιωματικό εργαστήρι, να έχεις πάρει ορισμένα ερεθίσματα που και θα σε στηρίξουν πρακτικά, αλλά και θα σε εμπνεύσουν να καλλιεργήσεις μια σχέση με το σώμα σου που θα χαρακτηρίζεται από περισσότερο σεβασμό, αποδοχή και εμπιστοσύνη.
Εάν θέλεις να είσαι και εσύ στην παρέα μας, μη διστάσεις! Σε περιμένω.
Να σου πω μονάχα πως χρειάζεται να δηλώσεις τη συμμετοχή σου σε αυτή τη φόρμα.
Η συμμετοχή είναι ελεύθερη.
Είμαι στη διάθεσή σου για να σου απαντήσω οποιαδήποτε πιθανή απορία/διευκρίνιση σχετικά με το βιωματικό εργαστήρι «Ακούω το σώμα μου».
Σε περιμένω να κάνουμε μαζί αυτό το βήμα (επανα)σύνδεσης με την Εσωτερική Σοφία του σώματός σου!
Θυμήσου: Σου αξίζει να τιμάς τις ανάγκες σου.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ:
Πέμπτη 16/5/2024 στις 11:00
Πτολεμαίων 29Α, 54630 Θεσσαλονίκη
Απευθύνεται σε όλες τις γυναίκες.
Με αγάπη,
Κωνσταντίνα
