Η αλήθεια είναι πως δεν είναι μόνο 4, τα πράγματα που αγαπώ στο Διαισθητικό Τρόπο Διατροφής. Έπρεπε, όμως, να δώσω έναν τίτλο και κάπως να ξεκινήσω αυτό το άρθρο.
Ο Διαισθητικός Τρόπος Διατροφής –ή αλλιώς Intuitive Eating– αποτελεί ένα επιστημονικά τεκμηριωμένο πρωτόκολλο που μπορεί να σε βοηθήσει να αναπτύξεις μία πιο υγιή σχέση με το φαγητό, αλλά και με το σώμα σου.
Διέπεται από 10 αρχές, οι οποίες σχετίζονται στενά μεταξύ τους και δημιουργούν μία όμορφη και αρμονική συμφωνία.
Σε καμία περίπτωση οι αρχές αυτές δεν αποτελούν κανόνες.
Πώς άλλωστε θα μπορούσαμε να μιλάμε για βελτίωση της σχέσης σου με το φαγητό, εάν εσύ «έπρεπε» να ακολουθείς συγκεκριμένες εντολές, αγνοώντας τα μηνύματα που προέρχονται από τη δική σου, εσωτερική σοφία*;
*Κάθε σώμα είναι σοφό. Ναι, και το δικό σου σώμα είναι σοφό.
Πάμε να δούμε, λοιπόν, τι ξεχωρίζω και για ποιους λόγους με γεμίζει χαρά και αισιοδοξία κάθε μία από τις 4 πρώτες αρχές του Διαισθητικού Τρόπου Διατροφής.
(Θα συνεχίσουμε με τις υπόλοιπες σε επόμενα άρθρα-συνέχεια αυτού.)
1η Αρχή: Απόρριψε τη Νοοτροπία της Δίαιτας!
Όταν συνειδητοποιήσεις πόσο προβληματική είναι η Νοοτροπία της Δίαιτας και αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι, όλα όσα πίστευες πως είναι δική σου, προσωπική «αποτυχία», «αδυναμία» ή «ανεπάρκεια», αποτελούν απλώς συμπτώματα και φυσική συνέπεια των διαιτών, είναι η στιγμή που έχεις ανέβει ήδη στο καράβι και ξεκινάς το ταξίδι σου για τη δημιουργία μίας νέας σχέσης με το φαγητό και το σώμα σου.
Στην αρχή τρομάζεις, καθώς απομακρύνεσαι από το λιμάνι και οδεύεις προς το άγνωστο. Θα συναντήσεις κύματα στην πορεία σου και το γνωρίζεις πολύ καλά αυτό. Κάποιες φορές θα κοιτάς με νοσταλγία το μέρος, από το οποίο θα ξεμακραίνεις και μπορεί ακόμη και να σκεφτείς πως έκανες λάθος. Καθώς θα σε χτυπάει, όμως, ο δροσερός αέρας και ο φωτεινός ήλιος θα ζεσταίνει το πρόσωπό σου, θα θυμάσαι.
Θα θυμάσαι όλους τους λόγους, για τους οποίους συνειδητά αποφάσισες να ξεκινήσεις αυτό το ταξίδι και όπως θα διαβάζεις σιγανά από μέσα σου τις ταμπέλες επάνω στις βαλίτσες που άφησες πίσω σου, θα νιώθεις σιγουριά για την επιλογή σου. «Καταπίεση». «Τύψεις». «Ενοχές». «Απογοήτευση»». «Εμμονή». «Αποτυχία». Αυτά ήταν τα βαρίδια που σήκωνες τόσο καιρό επάνω σου, μα τώρα πιο όχι.
2η Αρχή: Τίμησε την Πείνα σου
Στον πρώτο σου σταθμό θα αρχίσεις να ανακαλύπτεις πόσο όμορφο είναι το να υπολογίζεις το σώμα σου στις επιλογές που κάνεις και να του δείχνεις εμπιστοσύνη για το πότε, τι και πόσο θα φας! Τι υπέροχη αίσθηση… Ίσως να μην την είχες ζήσει και ποτέ, από όσο μπορείς να θυμηθείς τον εαυτό σου μέχρι σήμερα. Διστάζεις στην αρχή να σε εμπιστευτείς –και σε καταλαβαίνω. Πιστεύεις πως δεν ξέρεις, πως δεν μπορείς.
Μα πώς να μην φοβάσαι όταν πάντα κάποιος άλλος ερχόταν να σου πει πότε, τι και πόσο πρέπει να φας; Ξαφνιάζεσαι όταν βλέπεις πως το σώμα σου ανταποκρίνεται. Ναι, το σώμα σού μιλάει. Το σώμα σου πάντοτε σου μιλούσε, όμως, εσύ δεν το άκουγες. Και τι δε θα’ δινες να είχες ξεκινήσει αυτό το ταξίδι νωρίτερα. Όμως, δείξε πίστη. Ίσως τώρα να ήσουν πραγματικά έτοιμος. Συνέχισε…
3η Αρχή: Κάνε Ειρήνη με το Φαγητό
Εάν σε φόβισε το να ακούς την πείνα σου, σκέψου πόση ταραχή μπορεί να σου δημιουργήσει στην αρχή και μόνο το άκουσμα του να πάψεις να κατηγοριοποιείς τα τρόφιμα σε «καλά» και «κακά» και αντί να τα αποφεύγεις …να εξοικειωθείς με αυτά! («Μα είναι δυνατόν;» «Τι μας λέει αυτή εδώ;») Σκέψου, λοιπόν, πώς θα αισθανθείς όταν μόνος σου πια θα διαπιστώσεις πως αυτό που πίστευες πως ήταν η «λύση» στο πρόβλημά σου, ήταν στην πραγματικότητα το ίδιο σου το πρόβλημα! Τι να πρωτοπώ για αυτό τον καθοριστικό σταθμό του ταξιδιού σου; Σίγουρα, μετά από αυτόν, θα συνεχίσεις με πολύ καλύτερη διάθεση την περιήγησή σου, καθώς θα έχεις πετάξει από πάνω σου ένα τεράστιο βάρος ενοχών!
4η Αρχή: Προκάλεσε την Αστυνομία Τροφίμων!
Μήπως υπάρχει πάντοτε μέσα σου μία σκληρή φωνή αυτο-κριτικής που σε σχολιάζει ό,τι κι αν κάνεις –ό,τι κι αν φας ή δε φας, πότε θα φας, πόσο θα φας, γιατί θα φας, ΜΗ φας!!!!!- ; Μπορείς να φανταστείς έστω και για 1 δευτερόλεπτο πώς θα ένιωθες εάν αυτή η φωνή σταματούσε; Κλείσε τα μάτια και ονειρέψου πόσο πιο ελεύθερος και ανακουφισμένος θα αισθανόσουν, εάν αυτή η ασταμάτητη μορφή λεκτικής κακοποίησης προς τον εαυτό σου έπαυε να υπάρχει. Θα εκπλαγείς όταν αρχίσεις να ανακαλύπτεις πόσες διαφορετικές φωνές έχεις μέσα σου, από πού προέρχονται και πώς σου βάζουν συνεχώς τρικλοποδιές!
Όπως συμβαίνει με κάθε ταξίδι, έτσι και με αυτό.
Τα πάντα μοιάζουν πολύ διαφορετικά (και εντελώς θεωρητικά) όσο παραμένεις στη στεριά, στον ίδιο τόπο.
Το μυαλό στέκεται εμπόδιο στο δρόμο σου. Σε κάνει να διστάζεις, να έχεις αμφιβολίες και δισταγμούς. Ακόμη και να αμφισβητείς την αξία της διαδρομής.
Μέχρι να κάνεις το πρώτο βήμα.
Αυτό το τόσο θαρραλέο, αλλά και μετέωρο βήμα.
Τότε είναι που ξεκινά η πραγματική εμπειρία, το δικό σου βίωμα.
Μονάχα έτσι θα έρθεις αντιμέτωπος με όσα θα χρειαστεί να αντιμετωπίσεις, έτσι θα ανακαλύψεις τις δυνάμεις που έκρυβες μέσα σου, αλλά και τις διαστρεβλωμένες αντιλήψεις που περιόριζαν τον τρόπο που σκεφτόσουν και σε έκαναν να νιώθεις ενοχές και απελπισία.
Κλείνοντας θα ήθελα να γράψω ένα μικρό στιχάκι του Νίκου Καββαδία, το οποίο γνώρισα μέσα από τη μουσική του Θάνου Μικρούτσικου:
<<Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία,
παίξε τη γλώσσα σου στον άνεμο και πέρνα.»
Σου εύχομαι να τολμήσεις τα ταξίδια που λαχταρά η ψυχή σου!
