Όπως είδαμε και σε προηγούμενο άρθρο, η καλλιέργεια μιας υγιούς σχέσης με το φαγητό παίζει καθοριστικό ρόλο στην αυτοεκτίμηση, τη συνολική διάθεση και την κατάσταση υγείας ενός παιδιού μακροπρόθεσμα.

Εάν θέλεις και εσύ να βοηθήσεις το παιδί σου να αναπτύξει μία ισορροπημένη στάση απέναντι στο φαγητό, χωρίς άγχος και καταπίεση, τότε βρίσκεσαι στο κατάλληλο μέρος!

Σε αυτό το άρθρο θα αναφέρουμε 3 βασικούς τρόπους, με τους οποίους μπορείς να υποστηρίξεις κατάλληλα το παιδί σου και να θέσετε από κοινού γερά θεμέλια για μία υγιή σχέση με το φαγητό που θα το ακολουθεί για μια ζωή.

1.Αποφυγή σχολιασμού των διατροφικών επιλογών

Καταλαβαίνω απόλυτα την ανησυχία σου σχετικά με το «πόσο» και «τι» καταναλώνει το παιδί σου. Αναμφισβήτητα θέλεις το καλύτερο για εκείνο και το ενδιαφέρον σου αυτό μπορεί να σε ωθεί στο να το πιέζεις είτε να φάει περισσότερο είτε λιγότερο ή να το παροτρύνεις να καταναλώσει κάτι συγκεκριμένο και να αποφύγει κάτι άλλο.

Παρ’ όλ’ αυτά, οι σύγχρονες επιστημονικές μελέτες δείχνουν ξεκάθαρα πως όταν ένα παιδί δέχεται σχόλια και κριτική (όσο καλοπροαίρετη και εάν είναι πρόθεση) για το πόσο και τι τρώει, αυτό ενισχύει ένα αίσθημα ντροπής, ενοχής και τελικά το αποσυνδέει από τις πραγματικές, βιολογικές του ανάγκες.

2.Το φαγητό ΔΕΝ είναι ανταμοιβή ή τιμωρία

Είναι πολύ ανθρώπινο να έχεις χρησιμοποιήσει ορισμένες φορές το φαγητό σαν ένα τρόπο για να ανταμείψεις το παιδί σου για κάτι που κατάφερε ή να του στέρησες ένα τρόφιμο που του αρέσει, με την πρόθεση να του περάσεις κάποιο μήνυμα. Με το να συνδέουμε, όμως, συγκεκριμένα τρόφιμα με την ανταμοιβή ή την τιμωρία, δημιουργούμε σε ένα παιδί την αίσθηση ότι τα τρόφιμα αυτά είναι πολύ ξεχωριστά και ποθητά. Έτσι, ένα παιδί είναι πιθανό να τα αναζητά πιο συχνά και πιο επιτακτικά.

Επιπλέον, μία τέτοια τακτική ενισχύει τη λεγόμενη συναισθηματική κατανάλωση φαγητού, δηλαδή, το να τρώει κανείς απουσία βιολογικής πείνας, για να καλύψει κάποιο συναισθηματικό κενό και να βιώσει επιβράβευση μέσω αυτού. Επίσης, η χρήση συγκεκριμένων τροφίμων σαν ανταμοιβή, κάνει ένα παιδί να σκέφτεται πως πρέπει να τα «κερδίσει» και πως έχει το δικαίωμα να τα καταναλώσει, μονάχα εάν έχει καταφέρει κάτι,  διαφορετικά δεν το «αξίζει». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αισθάνεται ενοχικά κάθε φορά που επιθυμεί να καταναλώσει κάποιο από αυτά τα τρόφιμα, χωρίς να έχει «κατορθώσει» κάτι μέσα στη μέρα του για να το «αξίζει». Οι συγκεκριμένες αντιλήψεις διαταράσσουν τη σχέση που έχει ένα παιδί με το φαγητό και το γεμίζουν με άγχος, ενοχές και ντροπή.

3. Αποφυγή συζητήσεων που εστιάζουν στο βάρος

Οι συζητήσεις σχετικά με το σώμα και πιο συγκεκριμένα, την αλλαγή της εξωτερικής εμφάνισης του σώματος, αποτελούν ένα ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο της εποχής μας. Στο σπίτι, στο σχολείο και φυσικά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, παρατηρείται μία υπέρμετρη ενασχόληση σχετικά με το «πώς πρέπει να δείχνει το σώμα», ως άμεση επιρροή από την Κουλτούρα της Δίαιτας, στην οποία ζούμε.

Πώς εκλαμβάνει άραγε ένα παιδί όλα αυτά τα μηνύματα; Τα ευρήματα των επιστημονικών μελετών είναι ξεκάθαρα και μας δείχνουν πως η εστίαση γύρω από την εμφάνιση του σώματος και τον έλεγχο του βάρους διαταράσσει τη σχέση των παιδιών με το φαγητό και αυξάνει την πιθανότητα υιοθέτησης αυστηρών διατροφικών κανόνων. Ένα παιδί που δέχεται ερεθίσματα από το οικογενειακό του περιβάλλον για το πώς «πρέπει» να είναι το «ιδανικό» σώμα ή πόσο σημαντικό είναι να «προσέχουμε το βάρος μας», είναι πολύ πιθανό να αισθάνεται ντροπή και ενοχή για το φαγητό, αλλά και για το σώμα του.

Είτε τα σχόλια αφορούν το ίδιο το παιδί, είτε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας, του ευρύτερου κύκλου ή ακόμη και κάποιον άγνωστο, επηρεάζουν  αρνητικά την εικόνα σώματος ενός παιδιού. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ένα παιδί μπορεί να αισθάνεται άσχημα για το σώμα του ανεξάρτητα από το πώς αυτό δείχνει. Γι’ αυτό, χρειάζεται να είμαστε ευαισθητοποιημένοι, ώστε να διασφαλίσουμε πως κάθε παιδί μεγαλώνει μέσα σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, το οποίο προωθεί την αποδοχή και την αγάπη προς το σώμα χωρίς να αναπαράγει τους κανόνες της δίαιτας και των απαγορεύσεων.

«ΜΗΝΥΜΑ» ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

Η σχέση μας με το φαγητό και το σώμα μας αποτελεί ένα ιδιαίτερα σύνθετο και ευαίσθητο κομμάτι στη ζωή κάθε ατόμου. Η παιδική και εφηβική ηλικία αποτελούν μία πολύ καλή ευκαιρία για να επενδύσουμε στην καλλιέργεια μιας ισορροπημένης στάσης απέναντι στο φαγητό. Οι συμβουλές που περιγράφηκαν παραπάνω, αποτελούν τρεις απλούς, αλλά πολύ ουσιαστικούς τρόπους, με τους οποίους μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου, ώστε να παραμένει σε σύνδεση με τις ανάγκες του σώματός του και να αισθάνεται άνετα γύρω από το φαγητό.

Είναι απολύτως φυσιολογικό στην προσπάθειά σου να υποστηρίξεις το παιδί σου, να «ξυπνήσουν» δικές σου πεποιθήσεις γύρω από το φαγητό και το σώμα σου. Δείξε επιείκεια στον εαυτό σου και υπενθύμισέ του με φιλικό τρόπο πως αυτή η διαδικασία θα ωφελήσει και εσένα! Μπορείς να ξεκινήσεις με την υιοθέτηση αυτών των τριών πρακτικών και σε επόμενο άρθρο θα εμβαθύνουμε περαιτέρω, εστιάζοντας και σε επιπλέον παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν θετικά τη σχέση που θα αναπτύξει ένα παιδί με το φαγητό.

Με αγάπη,

Κωνσταντίνα

Πηγή: Brooks S. & Severson A. How to Raise an Intuitive Eater. St. Martin’s Publishing Group. New York. (2022)